Dom Polny / 2014

Piękna lokalizacja? Kiedy podjeżdża się do działki, widać jedynie pole ze ścianą lasu na horyzoncie, niebo i wodę. Właściwie tylko droga może nie pasować do landszaftu. Jednak ten pozorny ideał kryje pewne pułapki. Plan zagospodarowania przestrzennego pokazuje, że z jednej strony za chwilę pojawią się sąsiedzi i intymność posesji będzie zagrożona. Z drugiej strony pozostanie pole, widok na jezioro zasłania istniejąca droga. Dzięki swej sporej powierzchni działka wydaje się dla projektanta łatwym terenem, ale uwarunkowania sąsiedztwa sprawiają, że zadanie jest trudne. Dom zostanie zlokalizowany na środku posesji, oddalony od drogi, ale na tyle, by uniknąć uciążliwości zimowego odśnieżania podjazdu. Zaprojektowane zostały dwa tarasy, umożliwiające pełne korzystanie ze światła słonecznego i oglądanie kolejno części ogrodu w różnym oświetleniu. Skośny dach, wymagany w planie miejscowym, został uproszczony tak, aby otworzyć widok z góry na las i jezioro. Forma domu nie odzwierciedla więc wyłącznie potrzeb estetycznych czy założeń, czym dom powinien być, ale jest wynikiem uwarunkowań środowiska. To środowisko, przetłumaczone na język projektowania, tworzy formę domu i komunikat, jaki ta forma przekazuje. Forma komunikuje to, czym jest, niczego nie udając. Przeszklenia pojawiają się tam, gdzie jest widok, na który mieszkańcy chcą patrzeć, okno nie jest tam, gdzie „powinno” być, ale tam, gdzie jest potrzebne (np. wschodnie okno wpuszcza wschodzące słońce do sypialni). Dom jest mocno zamknięty od zewnątrz, masywny, stanowi swoistą twierdzę chroniącą to, co jest w środku. Zamknięte od strony potencjalnych sąsiadów, mocno przeszklone, lekkie wnętrze otwiera się na las i pole.